1885

1884 - 1885 - 1886

1885 var eit år i 1880-åra.

Sagt i 1885

Opphavleg tekst:

«June falls asleep upon her bier of flowers;
In vain are dewdrops sprinkled o'er her,
In vain would fond winds fan her back to life,
Her hours are numbered on the floral dial.»

Informasjon

Opphav: Lucy Larcom

Kjelde:«The Death of June» (dikt)
År: 1885

Stikkord

juni død blomar dogg vind

klokker

Juni sovnar inn på båra si av blomar;
utan verknad vert doggdråpar spreidde over,
utan verknad viftar kjærleg vind nytt liv i ho,
timane hennar er talde på blomeuret.

Juni av Hans Thoma.

Juni sovnar inn på båra si av blomar;
utan verknad vert doggdråpar spreidde over,
utan verknad viftar kjærleg vind nytt liv i ho,
timane hennar er talde på blomeuret.

  Lucy Larcom

Teke frå Wikikilden

Informasjon

Opphav: Lev Tolstoj

Kjelde:«Der det er kjærleik, der er Gud.» (novelle)
Opphavleg mål: Russisk
År: 1885
Kontekst: Omsett av Arne Garborg i 1897.

Stikkord

fottøy støvlar skomakarar handverk stoltheit

kjennskap meisterverk

«Martin Avdéjitsch var skomakar. Han hadde leigt seg eit lite kjellarrom med eit par smaa vindaugo ut til gata. Gjenom glaset kunne han sjaa folk gaa att og fram, og endaa kjellaren laag so djupt ned i jordi, at ein berre saag føterne paa dei som gjekk framum, so kjende Martin dei likevæl paa styvlarne. Han hadde budt lenge paa same staden, og det var ikkje mange styvlpar han ikkje hadde lote bøtt minst eit par gonger. Sume hadde han halvsola, og sett støytar paa andre, og sidan totte han reint hugnad i aa fylgja meisterverki sine ute paa gata.»

«Martin Avdéjitsch var skomakar. Han hadde leigt seg eit lite kjellarrom med eit par smaa vindaugo ut til gata. Gjenom glaset kunne han sjaa folk gaa att og fram, og endaa kjellaren laag so djupt ned i jordi, at ein berre saag føterne paa dei som gjekk framum, so kjende Martin dei likevæl paa styvlarne. Han hadde budt lenge paa same staden, og det var ikkje mange styvlpar han ikkje hadde lote bøtt minst eit par gonger. Sume hadde han halvsola, og sett støytar paa andre, og sidan totte han reint hugnad i aa fylgja meisterverki sine ute paa gata.»   Lev Tolstoj