Per Sivle
Per Sivle (1857–1904) var ein norsk diktar og journalist.
- Alle sitat av Per Sivle
- Per Sivle på Nynorsk Wikipedia.
«Jau, eg heiter Per Sivle; og eg hev Hug til aa skriva, og naar eg inkje hev anna aa skriva um, sa lyg eg, naar eg segjer sant.»
Liv og død
endreKjelde:«Dan fyrste songen» (dikt)
Den nynorske songskatten (Terje Aarset) (songbok)
Opphavleg mål: Nynorsk
År: 1877
Kontekst: Dette er opninga av «Dan fyrste songen» slik han stod trykt i Fedraheimen 24.11.1877.
Diktet er ofte kjend i nyare språkdrakt:
- Den fyrste song eg høyra fekk,
- var mor sin song ved vogga;
- dei mjuke ord til hjarta gjekk,
- dei kunde gråten stogga.
| song mødrer ord gråt barndom |
byrjingar trøyst vogger |
Dan fyrste songen, eg høyra fekk
var mor sin song atmed vogga;
dei mjuke vék til mit hjarta gjekk,
dei kunde gråten min stogga;
Dan fyrste songen, eg høyra fekk
var mor sin song atmed vogga;
dei mjuke vék til mit hjarta gjekk,
dei kunde gråten min stogga;
Og no er eg trøytt, og eg stundar til Natt,
og berre ein einaste Sukk eg hev att:
«Mor, Mor, gøym meg, Jord!»
Og no er eg trøytt, og eg stundar til Natt,
og berre ein einaste Sukk eg hev att:
«Mor, Mor, gøym meg, Jord!»
Kjelde:«Eit ord» (dikt)
Kontekst: Frå Per Sivles siste dikt: «Eit ord» (Ja, no skal Noreg ha Takk fyr meg)
| Noreg Stortinget Per Sivle ære gåver |
takksemd diktarar pengar mat øl |
Det eingong fall Noreg den Tanke inn:
Aa gjera Æra paa Smaa-Skalden sin.
Og Noregs Samvit Stortinget sjøl,
gav tusund Krunor til Mat og Øl.
Det eingong fall Noreg den Tanke inn:
Aa gjera Æra paa Smaa-Skalden sin.
Og Noregs Samvit Stortinget sjøl,
gav tusund Krunor til Mat og Øl.
Kjelde:«Eit ord» (dikt)
Kontekst: Siste verset i «Eit ord» (Ja, no skal Noreg ha Takk fyr meg)
| Noreg takksemd Per Sivle heimstader fedreland |
kjærleik avskjed |
Og so skal daa Noreg ha Takk fyr meg.
Og so fær daa kvar ein syta fyr seg.
- Men eg vil Noreg so indarleg vel,
at hugheilt so gav eg det Hjarta og Sjæl.
Og so skal daa Noreg ha Takk fyr meg.
Og so fær daa kvar ein syta fyr seg.
- Men eg vil Noreg so indarleg vel,
at hugheilt so gav eg det Hjarta og Sjæl.
Jeg vilde ei leve, men turde ei dø - og levede livet som før. Nu vil eg ei dø, men tør ikke leve - og - dør.
Jeg vilde ei leve, men turde ei dø - og levede livet som før. Nu vil eg ei dø, men tør ikke leve - og - dør.
Frå historiske dikt
endre«Der laag attum Svolder
Øy paa Lur
ein Skog av Master,
av Skrog ein Mur;
Svia-Konungen,
Dana-Drotten,
og Eirik Jarl
var au i Dotten.
— For stødt der Nordmenn
lyt vera med,
naar Noregs Merke
skal hoggast ned.»
Kjelde:«Svolder» (dikt)
Viser og kvad (diktsamling)
Sitatet er blitt kjend som eit fyndord, brukt i ulike samanhengar der ein meiner Noreg er i ferd med å bli eller er blitt svika.
Sitater er nemnd som fyndord i «NOKRE MINNINGAR UM PER SIVLE» frå 1938.
Det er brukt i ein «17de mai tale 1945» av Hans Nordby.
Det er også nemnd i tekstar som «Dronning Sonja på moskébesøk» frå 2009 ved Norge Idag og «Norge kan bli oversvømt av asylsøkere» frå 2010 på Jan Simonsens blogg.
| Noreg nordmenn fedreland svik |
Stødt der nordmenn lyt vera med, når Noregs merke skal hoggast ned.
Stødt der nordmenn lyt vera med, når Noregs merke skal hoggast ned.
Da Nordens Folk
som Barbarer end
for frem over Land og Sjø
der blomstred hist Vest
i Havet en Grend
paa Erins den grønne Ø.
Dens styrke laa ei
i Sverdets Staal
men det var ved Fredens Verk,
som byggedes opp
under Barde-Maal,
den agted at vokse sig sterk.
Da Nordens Folk
som Barbarer end
for frem over Land og Sjø
der blomstred hist Vest
i Havet en Grend
paa Erins den grønne Ø.
Dens styrke laa ei
i Sverdets Staal
men det var ved Fredens Verk,
som byggedes opp
under Barde-Maal,
den agted at vokse sig sterk.
Kjelde:«Sverre» (dikt)
Opphavleg mål: Nynorsk
Kontekst: Andvake var stridsluren til kong Sverre.
| Sverre av Noreg møte tingvesen trugsmål lurar |
norrøn tid |
Og Sverre baud Andvake ljoma til Ting.
Og Aalmugen sanka seg saman.
Og Sverre stod upp, og han saag seg ikring,
og Augo, dei spaadde kje Gaman.
Og Sverre baud Andvake ljoma til Ting.
Og Aalmugen sanka seg saman.
Og Sverre stod upp, og han saag seg ikring,
og Augo, dei spaadde kje Gaman.